De (nieuwe) hoofdredacteur van het Algemeen Dagblad zei in een interview met Business Newsradio, dat hij was aangesteld omdat hij een goed gevoel heeft voor de tijdgeest. Uitgever Van Thillo zocht zogezegd iemand van de nieuwe generatie. Ik kon er in het gesprek niet precies achterkomen wat daarmee bedoeld werd. Zijn de uitgevers op zoek naar hoofdredacteuren, die in staat zijn met frisse opinies een relevante bijdrage te leveren aan het maatschappelijk debat? Dan is er niets op tegen. Ook ik als lezer van de Volkskrant hoop, dat mijn krant me de inspiratie blijft aanbieden om nieuwe vergezichten te verkennen en dan juich ik het verzetten van de bakens toe. Ik kan niet ontkennen, dat de visies van mannen als wijlen Blokker (NRC), Smalhout (De Telegraaf) en generatiegenoot Pieter Broertjes (Volkskrant) waardevol zijn, maar tevens sleetsheid vertonen en ik prijs de media die naast de oude inspiratoren (ze hoeven niet weg) op zoek zijn naar nieuwe input.
Meebewegen of tegenbewegen?
Tegelijk vrees ik wel eens, dat met de tijdgeest bedoeld wordt, dat Jan Smit en Gerard Joling ook moeten indalen in de kolommen van NRC. Sterker: de hoofdredacteur van deze krant heeft zich zelfs in het openbaar afgevraagd waarom deze kwaliteitskrant gesloten zou moeten blijven voor de escapades van meisje Yolanthe Cabau van Kasbergen. Omdat, beste hoofdredacteur, we al worden platgebombardeerd met irrelevante informatie, die dient tot geen enkele intellectuele bevrediging, maar louter om het de aandeelhouders naar de zin te maken. Trap niet in deze domme val! Als je De Tijdgeest verstaat ga je daar niet in mee, maar ga juist op zoek naar de tegenbeweging. Als de verdomming doorgaat zal de wal het schip keren. Ik spreek steeds vaker mensen die geen krant meer lezen en niet meer naar de televisie kijken omdat ze depressief worden van de ranzige oppervlakkigheid. Zo ontstaat vanzelf een nieuwe markt voor kwaliteit.
Ze moeten een kans krijgen
De start van de nieuwe leiders van onze grote Nederlandse kranten is een soort lakmoesproef. Staan hier de mannen die de journalistiek een nieuwe creatieve, serieuze, intellectuele, richting wijzen, zich onafhankelijk en fier opstellen en zo een alternatief bieden? Of zijn het de vooruitgeschoven posten van de efficiencydenkers met de eurotekens in de ogen: de welwillende uitvoerders van Beursplein 5. In mijn visie vraagt de tijdgeest om authenticiteit, kwaliteit, diepgang en bezinning: een visie op de media als cultuurgoed, als bindmiddel, in plaats van cashcow. En dat natuurlijk wel in een vorm die bij deze tijd past. Ik hoop dat deze generatie hoofdredacteuren nieuwe inhoud weet te geven aan het begrip kwaliteit. Op dat gebied heb ik nog weinig gehoord, dat me geruststelt, maar ze moeten wel een kans krijgen.
Comments